Udar krwotoczny mózgu ma o wiele cięższy i gwałtowniejszy przebieg niż udar niedokrwienny. Tutaj dochodzi do wylewu krwi do mózgu w wyniku pęknięcia naczynia mózgowego. Takim pierwszym objawem jest nagła utrata przytomności. Natomiast u osób chorych przytomnych najczęściej występuje silny ból głowy, nudności, a także wymioty. Jakie są przyczyny udaru krwotocznego mózgu?
Czym jest udar krwotoczny?
Udar krwotoczny inaczej określany jest jako krwotok śródmózgowy albo wylew krwi do mózgu. W tym przypadku w obrębie mózgowia dochodzi do wynaczynienia krwi, co jest spowodowane pęknięciem naczynia. Ten udar to bardzo częsta przyczyna śmierci, a także niepełnosprawności u osób, które do tej pory były zdrowe. Bardzo ciężki przebieg, ale też gorsze rokowania mają te krwotoki, w których krwiak przebija się do układu komorowego mózgu. To w tym układzie komorowym mózgu znajduje się płyn mózgowo-rdzeniowy. Ten rodzaj udaru może pojawić się u osoby w każdym wieku, ale najczęściej chorują na niego osoby w wieku od 50 do 70 lat.
Przy udarach krwotocznych bardzo ważne znaczenie ma to, aby zmniejszyć ciśnienie tętnicze do wartości, które będą normą dla osób w danym wieku, o danej płci i z aktualnym stanem zdrowia. Odpowiednie leczenie nadciśnienia zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru krwotocznego i to nawet o połowę. Do tego na nadciśnienie tętnicze wpływa również odpowiednia dieta, która ma na celu utrzymanie prawidłowej wagi ciała, ale też istotna jest aktywność fizyczna, zaprzestanie palenia papierosów, a do tego ograniczenie spożycia soli kuchennej w diecie.
Krwotok śródmózgowy
Do krwotoku śródmózgowego dochodzi w wyniku pęknięcia tętniczki mózgowej. Bardzo często jest tak, że to naczynie, które pęka, zostało wcześniej uszkodzone w wyniku nieleczenia albo też nieskutecznego leczenia nadciśnienia tętniczego bądź cukrzycy. Krwotok śródmózgowy powstaje bardzo często przy wysokim ciśnieniu krwi, a jest to tzw. skok ciśnienia. Nadciśnienie tętnicze powoduje uszkodzenie ściany naczyń mózgowych, a to z kolei zwiększa ich podatność na pęknięcie. Natomiast rzadziej do krwawienia dochodzi w miejscu, w którym znajdują się nieprawidłowo zbudowane naczynia mózgowe, czyli pod postacią tętniaka albo naczyniaka.
To oznacza, że bardzo częstą przyczyną udarów krwotocznych jest nadciśnienie tętnicze. Natomiast u osób powyżej 70. roku życia częstą jego przyczyną jest mózgowa angiopatia amyloidowa, a jest to gromadzenie się patologicznego białka amyloidu w okolicy naczyń. Takie wysokie ciśnienie sprawia, że ściany drobnych tętniczek ulegają stwardnieniu, a w wyniku tego stają się mniej odporne i zaczynają pękać. Krwotok śródmózgowy stanowi około 15% wszystkich udarów mózgu.
Inne przyczyny powstawania krwotoku śródmózgowego to:
- odkładanie się w ścianach naczyń substancji, które powodują ich kruchość;
- wrodzone wady naczyń krwionośnych, czyli malformacje naczyniowe;
- palenie papierosów;
- nadmierne picie alkoholu;
- zażywanie narkotyków, np. kokaina, amfetamina;
- wrodzone i nabyte skazy krwotoczne;
- stosowanie leków przeciwkrzepliwych;
- nowotwory złośliwe pierwotne oraz przerzutowe w obrębie ośrodkowego układu nerwowego;
- urazy.
Krwotok podpajęczynówkowy
Krwotok podpajęczynówkowy powstaje w wyniku wylania się krwi do przestrzeni, które otaczają mózg. Najczęściej powstaje on w wyniku pęknięcia przeważnie już wrodzonego rozszerzenia tętniczki, czyli tzw. tętniaka. Ten krwotok to najniebezpieczniejszy rodzaj udaru mózgu, a stanowi on 5% wszystkich udarów. Przeważnie pojawia się u osób młodszych w wieku pomiędzy 40. a 50. rokiem życia. Charakterystycznym objawem tego krwotoku jest nagły i ogromny ból głowy. W tym przypadku skutecznym sposobem leczenia będzie szybkie wewnątrznaczyniowe albo neurochirurgiczne zabezpieczenie tętniaka, żeby już więcej nie krwawił.
Większe ryzyko rozwoju tętniaka, a poprzez to udaru, występuje u osób, które mają torbielatowość nerek, a także palących papierosy. Przyczyny krwotoku podpajęczynówkowego to:
- poważne urazy głowy,
- tętniaki,
- miażdżyca,
- nadciśnienie tętnicze,
- melformacje tętniczo-żylne.
