Zespół rowka nerwu łokciowego, nazywany też zespołem kanału łokciowego lub cieśń łokciowa jest dość częstą dolegliwością związana z uszkodzeniem nerwów obwodowych kończyn górnych. Jest efektem ucisku lub podrażnienia nerwu. W przebiegu schorzenia dochodzi do zwężenia kanału, w którym położony jest nerw łokciowy lub do ucisku tkanek na nerw. Efektem może być zaburzenie czucia, drętwienie, ból, przeczulica, upośledzenie ruchów palców, a niekiedy przejściowy paraliż. Schorzenie rozwija się z upływem czasu do tego stopnia, że jedynym sposobem na skutecznego rozwiązania problemu staje się operacja nerwu łokciowego. Neuropatia nerwu łokciowego jest schorzeniem uciążliwym, może utrudniać wykonywanie nawet prostych, zwykłych codziennych czynności, znacząco obniża komfort funkcjonowania.
Przyczyny zespołu rowka nerwu łokciowego
Częstą przyczyną zespołu rowka łokciowego jest uraz mechaniczny, w wyniku którego dochodzi do silnego ucisku w okolicy stawu łokciowego (np. upadek, uderzenie). Schorzenie może rozwinąć się pod wpływem ucisku przewlekłego na nerw podczas powtarzalnych ruchów zginania i prostowania ręki lub na skutek pozycji powodującej ucisk podczas snu. Przyczynami mogą być też stany zapalne, stany zwyrodnieniowe, zmiany pourazowe oraz wady anatomiczne łokcia wrodzone lub nabyte.
Predyspozycje do występowania schorzenia mają osoby zmagające się z niektórymi schorzeniami przewlekłymi jak: cukrzyca, miażdżyca, choroba reumatyczna, niedoczynność tarczycy. Ryzyko uszkodzenia nerwu łokciowego zwiększa również otyłość i alkoholizm. Schorzenie rozwija się w wyniku ucisku pod wpływem stanu zapalnego tkanek, stanu zwyrodnieniowego, blizn pourazowych skutkujących zwężeniem kanału łokciowego, zaburzeniem dopływu tlenu i substancji odżywczych oraz wystąpieniem obrzęku.
Pierwszymi oznakami zespołu rowka łokciowego jest mrowienie, drętwienie małego i serdecznego palca dłoni, czasem pojawia się uczucie pieczenia i ból. Z czasem pojawia się niedowład niektórych mięśni dłoni i problemy z wykonywaniem zwykłych czynności.
Leczenie zespołu kanału łokciowego
Są dwie metody leczenia zachowawcza i operacyjna. Obie uzupełnia farmakoterapia. Leczenie zwykle rozpoczyna się od postępowania zachowawczego mającego na celu wyeliminowanie objawów bólowych, poprawy czucia i przywrócenia funkcjonalności kończyny. W leczeniu farmakologicznym wykorzystuje się niesteroidowe leki przeciwbólowe, leki przeciwzapalne, środki przeciwobrzękowe, sterydoterapię, witaminę B6. Pomocne są plastry lecznicze z diklofenakiem. Stosuje się rehabilitację, próbuje się zmienić przyzwyczajenia ruchowe pacjenta. Czasami konieczne jest zastosowanie usztywnienia. W przypadku braku rezultatów należy rozważyć leczenie operacyjne.
W Szpitalu Carolina zabiegi odbarczenia nerwu łokciowego wykonuje się metodą tradycyjną lub z wykorzystaniem artroskopu. Okres rehabilitacji po zabiegu uzależniony jest od stopnia degeneracji nerwu.
